31 اردیبهشت 1389 / 7 جمادی الثانی 1431 / 21 می 2010

ارتش بعثي عراق اماكن مقدس و متبرك شهرهاي نجف و كربلا را هدف گلوله هاي خود قرارداد. دراين حادثه مرقَد مطهّرسيّد الشّهداء حسين بن علي(علیه السلام) و همچنين بارگاه حضرت ابوالفضل(علیه السلام) دركربلا به شدت آسيب ديد؛ و عده اي اززايران آن بزرگوارن به شهادت رسيدند. دراين رويداد تلخ بخش مركزي شهركربلا شاهد جنگي تمام عيارميان گارد رژيم بعثي عراق و مردم بود. گفتني است كه مقام معظم رهبري حضرت آيت الله خامنه اي به مناسبت اين حادثه تلخ عزاي عمومي اعلام كردند.
سه عمليات شوش، امام علي(علیه السلام) و حضرت مهدي(علیه السلام) بطورهمزمان در محورهاي شوش، غرب سوسنگرد و ارتفاعات الله اكبرآغاز شد. اين عمليات با رشادتهاي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي و ارتش جمهوري اسلامي و نيروهاي نامنظم تحت فرماندهي شهيد چمران انجام گرفت. درمجموع سه عمليات قواي ظفرمند اسلام بيش از22كيلومترپيشروي كرد و بيش از70دستگاه تانك و نفربرنيزمنهدم شد. همچنين بسياري ازارتفاعات منطقه سوسنگرد ازلوث وجود دشمن پاك شد.
در زمان رژيم پهلوي، بسياري از اراضي حاصلخيز و مرغوب به طرق مختلف از صاحبان آنها ستانده مي‏شد و به دارايي‏هاي خاندان منحوس پهلوي ملحق مي‏گشت. پس از پيروزي انقلاب اسلامي و با فراهم شدن مقدمات اجراي برنامه اصلاحات زمين در استان‏ها، هيئت‏هاي هفت نفره واگذاري زمين در شهرستان‏ها تعيين شدند تا كار تقسيم اراضي را به موجب طرح اصلاحات ارضي اسلامي آغاز نمايند. در اين راستا با اصلاح لايحه واگذاري زمين، تقسيم اراضي بين كشاورزان آغاز شد كه بر اساس آن، اراضي احيا شده كه در دست افراد و شركت‏هاي طاغوت بوده و نيز اراضي موات و مراتع، كه در اختيار دولت اسلامي است با رعايت مصالح جامعه در اختيار افراد گذاشته مي‏شود. همچنين اراضي بايري كه قبلاً آباد بوده و نيز اراضي آباد، با رعايت موازين شرعي و به مقتضاي حكم حاكم اسلامي، تصميم‏گيري شد.
عمليات حضرت مهدي (علیه السلام) به منظور تصرف تپه اللَّه اكبر با همكاري مشترك ارتش و سپاه و با فرماندهي شهيد سرلشكر فلاحي و دكتر چمران انجام شد. در اين عمليات شش روزه علاوه بر كشته و زخمي و اسارت صدها نفر از نيروهاي دشمن بعثي، تعداد زيادي سلاح سبك و سنگين منهدم و نيز به غنيمت گرفته شدند. پس از اين عمليات، شهر سوسنگرد از تيررس سلاح‏هاي سنگين دشمن خارج شد. عمليات حضرت مهدي(علیه السلام) پس از گذشت تقريباً هشت ماه از آغاز جنگ، فتح بابي براي رزمندگان اسلام گرديد و سدّ دفاعي دشمن را كه روز به روز مستحكم‏تر مي‏شد، شكست.
همزمان با انجام دو عمليات حضرت مهدي(علیه السلام) و امام علي(علیه السلام) در تاريخ 31 ارديبهشت 1360، سومين عمليات محدود و غيركلاسيك در جبهه شوش توسط رزمندگان اسلام انجام كه علاوه بر چند كيلومتر پيشروي، مجموعاً در سه عمليات ياد شده، اين نتايج حاصل شد. تلفات انساني دشمن شامل، 700 كشته و زخمي و نزديك به 850 اسير، همچنين انهدام بيش از 70 دستگاه تانك و نفربر و به غنيمت گرفتن 20 دستگاه تانك و نفربر ديگر. گرچه عملياتي از اين نوع، در جبهه‏هاي مختلف بنا به مقتضيات و امكانات نيروهاي‏هاي اسلام انجام مي‏شد و رعب و وحشت بر قلب دشمن انداخته و آرامش را از آنها سلب مي‏نمود، اما فرماندهان بعثي، اين نوع تحركات را جدي نگرفته و ادعا مي‏كردند كه ايران هرگز قادر نخواهد بود عملياتي قاطع و سرنوشت‏ساز در مقابل ارتش عراق انجام دهد.
با آشكار شدن علائم خونريزي در دستگاه گوارش امام خميني(رحمة الله علیه) در بيست و هشتم ارديبهشت 1368، بيماري ايشان كه به تازگي عود كرده بود، حادتر شد. در اين زمان فعاليت‏هاي شبانه‏روزي تيم پزشكي ويژه آغاز گرديد و معظم له در 31 ارديبهشت، جهت انجام عمل جراحي، به بيمارستان انتقال يافتند. پس از انجام عمل جراحي بر روي دستگاه گوارش ايشان مجالس نيايش در مساجد سراسر كشور براي شفاي ايشان برگزار شد و مردم براي سلامتي ايشان، دعا كردند. در نهايت، در حالي كه پزشكان، تمام تلاش خود را براي بهبود وضعيت جسماني حضرت امام به كار بسته بودند، روح بلند و ملكوتي ايشان در شامگاه 13 خرداد 68 به ملكوت اعلي پيوست و عاشقانش را به سوگ نشاند.
آيت‏اللَّه حسن حسن زاده آملي در سال 1307 ش در يكي از روستاهاي توابع آمل به دنيا آمد. پس از فراگيري دروس مقدماتي، راهي تهران شد و از استاداني همچون محمدتقي آملي، ميرزا ابوالحسن شعراني، ميرزا احمد آشتياني و سيد ابوالحسن رفيعي قزويني در علوم عقلي و نقلي بهره برد. سپس راهي قم گرديد و خوشه‏چين درس آيت‏اللَّه ميرزا هاشم آملي و ديگران شد و به درجه والايي در علم دست يافت. اين دانشمند نامدار بيش از يكصد و ده عنوان كتاب در موضوعات عرفان، فلسفه، كلام، روايت، رجال، فقه، رياضي، نجوم و ادبيات و... به رشته تحرير درآورده است. از جهت پاسداشت خدمات علمي و فرهنگي استاد حسن‏زاده آملي، دانشگاه تهران در پايان ارديبهشت 1374 ش، مجلس بزرگداشتي براي تجليل از اين استاد فرزانه برپا داشت.
عبداللَّه‏بن محمدبن علي ميانجي همداني ملقب به عَينُ القضات از بزرگان مشايخ صوفيه، فقيه، اديب، فاضل و شاعر اوايل قرن ششم هجري در سال 492 ق در همدان متولد شد. عين القضات شاگرد احمد غزالي و شيخ بركه‏ي همداني و پيرو مذهب شافعي بود. عينُ القضات هيچ گاه در بيان عقايد خويش، هراسي به خود راه نمي‏داد و سرانجام با سعايت و بدگويى مخالفان، متهم به كُفر و دعويِ اُلُوهيت شد و سپس در شب 7 جمادي الاخر سال 525 به دار كشيده شد. از آثار اوست: يزدان شناخت در مسائل حكمت الهي و علوم طبيعي؛ تمهيدات، در تمهيد ده اصل تصوُّف؛ زُبدةُالحَقايق، رساله‏اي مختصر راجع به علم ذات و صفات خداوندي و مكاتبي كه شامل نامه‏هاي اوست. نوشته‏هاي فارسي عَين القُضات مشحون از تعبيرات نَغزِ صوفيانه است. كلام او پرسوز و گداز است و تصنُّع و تكلُّف در آثار وي مشاهده نمي‏شود. وي رباعيّاتي عرفاني نيز به زبان فارسي سروده است.
بهاءالدين ابوالعباس همچون پدرش قاضي فاضل به كار قضاوت در قاهره مشغول بود. وي از هوش سرشاري بهره داشت و در نوشته‏هايش از سبك پدر خود پيروي مي‏كرد. قاضي اشرف به استماع حديث از بزرگان آن دوره و هم‏چنين گردآوري احاديث معتبر علاقه‏ي خاصي داشت. از ميان آثار قاضي اشرف، تنها مجموعه‏اي از احاديث جمع‏آوري شده توسط او به صورت نسخه‏ي خطي باقي مانده است.
حاج ميرزا ابوعبداللَّه بن ميرزا نصراللَّه معروف به شيخ الاسلام زنجاني از علماي قرن چهاردهم هجري قمري است وي پس از تحصيل ادبيات، فلسفه و كلام نزد ميرزا ابراهيم ملكي زنجاني به تهران عزيمت نمود و در آن جا به تكميل مراتب علمي و اسلامي پرداخت و در سال 1330 قمري به نجف اشرف عزيمت نمود. ايشان سفرهايى به فلسطين، قاهره و سوريه نمود و با اساتيد و فضلاي آن ديار ملاقات‏هايى داشت. در سفر دوم خود به مصر مورد تجليل ادبا و فضلاي دانشگاه الازهر قرار گرفت. شيخ الاسلام زنجاني پس از مراجعت به ايران به تدريس تفسير و فلسفه اشتغال ورزيد و سرانجام در 12 تير 1320 ش در زنجان ديده از جهان فرو بست. از آثار وي مي‏توان به: اصول القرآن الاجتماعيه، الافكار، تاريخ القرآن و زندگاني محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) اشاره نمود.
هانري پوآنكاره فيلسوف، طبيعي دان و دانشمند معروف رياضي درقرن19ميلادي درفرانسه متولد شد. پوآنكاره نبوغ رياضي خود را ازدوران تحصيل آشكاركرد و ازهمان زمان سراسرعمرخود را به مطالعه و تحقيق دراين علم گذراند. پوآنكاره مجهولات بسياري را با آزمايش هاي مكرر معلوم كرد.
پس از دست‏يابي ايالات متحده امريكا به بمب هسته‏اي و به كارگيري آن در شهرهاي هيروشيما و ناكازاكيِ ژاپن در جريان جنگ جهاني دوم و قتل عام صدها هزار نفر توسط آن، اين بار در اوايل دهه 1950م دانشمندان امريكايى براي ساختن بمب هيدروژني تلاش مي‏كردند. قدرت انهدامي اين بمب، به درجاتْ بيشتر از بمب هسته‏اي بود. آزمايش‏هاي اوليه اين بمب در سال 1952م صورت گرفت. اما در 21 مه 1956، اولين بمب هيدروژني امريكا در جزيره بي‏كيني واقع در اقيانوس اطلس آزمايش شد. قدرت اين بمب برابر با ده ميليون تن ماده منفجره تي.ان.تي بود و انفجار آن، انهدام وسيع و غيرقابل باوري ايجاد كرد. با افشاي خبر آزمايش اين بمب هيدروژني، مردم در سراسر عالم به اعتراض عليه آن برخاستند و خواهان جلوگيري از ادامه اين آزمايش‏ها گرديدند. در اين ميان حتي دانشمنداني نظير آلبرت انيشتين نيز جهانيان را عليه خطرات مرگبار سلاح‏هاي هسته‏اي آگاه كرد. هرچند در سالهاي بعد مبارزه براي خلع سلاح هسته‏اي در جهان آغاز شد و قراردادهايي نيز در اين زمينه منعقد گرديد، با اين حال، توليد اين سلاح‏ها متوقف نشد و قدرت‏هاي بزرگ، بدون توجه به تهديدات اين سلاح‏ها براي جامعه بشري، به ساخت آن ادامه دادند.
راجيو گاندي فرزند اينديرا گاندي نخست وزير اسبق هند، در 20 اوت 1944م در بمبئي متولد شد و در منزل پدربزرگش جواهر لعل نهرو اولين نخست وزير هند، بزرگ شد. وي سپس در دانشگاه كمبريج انگلستان به تحصيل پرداخت و پس از آموزش خلباني وارد سازمان هواپيمايى هندوستان شد. راجيو پس از مرگ برادر كوچك‏ترش كه از او به عنوان جانشين اينديرا گاندي ياد مي‏شد وارد عرصه سياست گرديد و در انتخابات ميان دوره‏اي به نمايندگي انتخاب شد. وي در سال 1983م به دبير كلي حزب كنگره كه حزب حاكم بود، منصوب شد و آن را سازمان‏دهي كرد. تا اينكه پس از ترور مادرش اينديرا گاندي در 31 اكتبر 1984، جانشين او گرديد. با اين حال در انتخابات مجلس نمايندگان شكست خورد و در سال 1989م، پس از 5 سال نخست وزيري، استعفا داد. راجيو گاندي قصد داشت در دهمين انتخابات پارلمان هند شركت كند اما در 21 مه 1991م در 47 سالگي در يك گردهمايي انتخاباتي در جنوب هند بر اثر انفجار بمب به قتل رسيد. مواد منفجره در دسته گل‏هايي كه به گردن او انداخته شده بودند جاسازي شده بود.
سوهارتو، سياست‏مدار اندونزيايى در 20 فوريه 1921م در جاكارتا پايتخت اين كشور و در يك خانواده مسيحي به دنيا آمد. وي در 19 سالگي به ارتش پيوست و عليه نيروهاي اشغال‏گر هلند فعاليت نمود. سوهارتو در سال‏هاي بعد ارتقا درجه يافت و به مقام معاونت رياست ستاد ارتش اندونزي نائل آمد. وي به همراه دكتر احمد سوكارنو، فرماندهي عمليات نظامي عليه هلندي‏هاي اشغال‏گر را با هدف كسب استقلال اندونزي برعهده گرفت كه به پيروزي انجاميد. پس از استقلال اندونزي و روي كار آمدن احمد سوكارنو، ژنرال سوهارتو در سال 1965م با كودتايى عليه احمد سوكارنو، بنيان‏گذار استقلال اندونزي و رئيس جمهور منتخب مردم اين كشور، قدرت را در دست گرفت. در اين كودتا صدها هزار نفر از مردم غيرنظامي اعدام شدند. به دنبال اين كشتار بي‏سابقه، سوكارنو مجبور به استعفا شد و سوهارتو كه از طرف غرب حمايت مي‏شد، به قدرت رسيد. در دوران حكومت سوهارتو، آزادي‏هاي سياسي كاملاً محدود شد. اما اين كشور در زمينه اقتصادي به ويژه در دهه‏هاي 1980 و 1990م به پيشرفت‏هايى دست يافت. بحران اقتصادي شرق آسيا در سال 1997، علاوه بر تبعات اقتصادي، شورش‏هاي دانشجويى را نيز در اندونزي دامن زد و به تدريج خواسته‏هاي اقتصادي مردم، رنگ سياسي يافت و بركناري سوهارتو، در صدر شعارهاي تظاهرات مردم اندونزي قرار گرفت. سرانجام فساد مالي چند ميليارد دلاري سوهارتو و خانواده‏اش، كه آنها را در صدر ثروت‏مندترين افراد جهان جاي داده بود، زمينه را براي سقوط وي فراهم كرد. با اين حال، در مارس 1998م، پارلمان اندونزي براي هفتمين بار، سوهارتو را براي 5 سال ديگر در پست رياست جمهوري ابقا كرد. اما در پي شورش‏هاي گسترده و تظاهرات اعتراض‏آميز، ژنرال سوهارتو پس از 33 سال حكومت جابرانه بر كشور اندونزي، در 21 مه 1998م مجبور به استعفا شد و در خانه خود، تحت نظر قرار گرفت. پس از سوهارتو، يوسف حبيبي به طور موقت جانشين وي گرديد. با برگزاري انتخابات رياست جمهوري، عبدالرحمان وحيد قدرت را در دست گرفت تا اينكه پس از مدتي، مگاواتي سوكارنو دختر احمد سوكارنو، به رياست جمهوري اندونزي رسيد.
/ن